Wat als de gedachten die je hebt niet zo persoonlijk zijn als je denkt?

Je bedenkt je gedachten niet zelf. Het is dus niet zo dat omdat je ze hebt, ze over jou gaan. Ze gaan over jou zodra je ze serieus neemt en persoonlijk maakt.

Wat als gedachten hooguit jouw waarheid zijn in het moment, nooit DE waarheid?

Zodra er twee manieren zijn om over iets te denken is het bewijs al geleverd. Wat je denkt is waar voor jou in het moment. Dat is het volgende moment mogelijk weer anders, zodra je gedachten veranderen.

Wat als alle gedachten ook altijd uit zichzelf weer weggaan? Dat dit hun natuur is?

Elke gedachte komt en gaat. Je hoeft daar niets voor te doen of te laten. Ze gaan altijd weer weg uit zichzelf en maken ruimte voor een nieuwe gedachte.

Wat als we niet kapot kunnen door wat we denken?

Hoe naar de gedachte ook voelt, het kan jou niet veranderen of kapot maken. Een gedachte bestaat uit niets, heeft geen vorm of eigen leven.

Wat als het hebben van gedachten de enige manier is waarop we überhaupt ons leven kunnen ervaren?

Gedachten zijn nodig om te kunnen ervaren wat we zien, horen, voelen, ruiken en proeven.  We kunnen dit op eindeloos veel manieren beschouwen. Zonder gedachten geen ervaring.

Wat als je denken zo flexibel is als klei en niet zo onveranderlijk en breekbaar als porselein?

Je bent altijd één gedachte verwijderd van een nieuwe ervaring. Je ervaring is vloeiend, niet statisch. Je kunt van gedachten veranderen, zo is het bedoeld. Je vindt niet dezelfde dingen leuk of mooi dan 10 jaar geleden. Je verandert doordat je gedachten veranderen en hoe je je daartoe verhoudt.