Onderdeel van het mens zijn is dat je continu gedachten hebt. Je bent de observator van die gedachten. Gedachten geven het leven vorm, inhoud en tijdsbesef. Het geeft oneindig veel mogelijkheden. We hebben ze altijd, daar is niets tegenin te brengen. Dit is ook een principe, net als het zijn.
Gedachten komen en gaan vanzelf. In gedachten zit het vermogen om een beeld of voorstelling van iets of iemand te maken of een idee te vormen. Je kunt herinneringen ophalen, plannen maken, creatief denken, dromen en fantaseren. Alle gedachten zijn van oorsprong neutraal. Vervolgens kun je die gedachten serieus nemen, vasthouden, omarmen, labelen als goed of slecht, ze weg willen drukken, er bang of depressief van worden. Een gedachte is wellicht het begin van een emotie of het ondernemen van een actie.
Nothing is good or bad, thinking makes it so. (William Shakespeare)
Dat we gedachten hebben is een feit, een principe dat cruciaal is in onze menselijke ervaring. Zonder gedachten geen inhoud, vorm en tijdsbesef in ons leven. Maar hoe echt en kloppend gedachten ook lijken, ze zijn altijd subjectief.
Alles begint met een gedachte. Of je spruitjes wel of niet lekker vindt. Je zelfbeeld. Je kijk op de wereldproblematiek. Elke emotie is een schaduw van een gedachte. Door al die gedachten en ervaringen samen te brengen creer je jouw eigen beeld van de wereld. Het lijkt alsof allemaal compleet logisch is, de waarheid. Jij denkt het tenslotte. Je denken werkt ook graag zo, dat alles kloppend lijkt. Voor alle gedachten, wordt ook direct een oorzaak bedacht. Deze oorzaak en gevolg relaties zijn alleen niet altijd even adequaat.
Stel je voor dat je de totale regie zou hebben over je denken. Dan zou je nooit meer een nare, vervelende, repeterende, irritante, nutteloze gedachte hebben. Toch? Als ik je dan zou vragen niet aan een roze olifant te denken zou je dat je geen moeite kosten. Je zou geen negatieve emoties meer hoeven ervaren. Waarom zou je?
Iedereen weet dat dit niet zo werkt in de praktijk. Hoe werkt het dan wel? Onze realiteit in het moment bestaat uit de gedachte die zich opdringt, ontstaat, langskomt, oppopt of binnen komt walsen. Gedachten komen en gaan willekeurig. Je hebt ze niet zelf bedacht. Je hebt vaak geen invloed op welke gedachte je bewustzijn binnen fladdert. Omdat je vrijwel alle gedachten weleens eerder hebt gedacht, lijkt dit wel zo.
Het beeld van de wereld wat jij hieruit vormt heeft niets te maken met de algemeen geldende ‘werkelijkheid’. Die bestaat namelijk niet. Niemand ziet de wereld objectief, precies zoals hij is. Je kunt hem namelijk alleen ervaren door je eigen (gekleurde en random) gedachten. Het is dus hooguit jouw werkelijkheid.
Anderen, omstandigheden en situaties lijken daar hopeloos veel invloed op te kunnen hebben. Met alle beïnvloeding waar we constant aan blootgesteld lijken te worden. Laat staan de meningen van je partner, je ouders, je vrienden, je baas of een willekeurige onbekende. Maar ook die mening van een ander komt bij jou binnen als een gedachte. Of hij nu via het 8 uur journaal of via de buurvrouw bij je binnenkomt. Het kan een overtuiging worden. Je kunt er emotioneel van raken, het weg willen stoppen of omarmen. Of niet. Ook de oude of vastgeroeste gedachten-varianten die steeds maar weer terug lijken te komen.
Realiseer je dus 1 ding: Je beleeft de wereld altijd vanuit je eigen gedachten in het moment, meer niet. Gedachten zullen er altijd zijn, leuke, stomme, fijne en vreselijke. Ze bepalen hoe jij de wereld ziet in het moment, meer niet. Je hoeft ze niet logisch te verklaren. Je hoeft ze niet als de absolute waarheid te beschouwen.