Alle gedachten, emoties, zintuigelijke waarnemingen en gedragingen komen tot leven door het bewustzijn. Hierdoor kun je alles ervaren. Ook kun je jezelf observeren. Bewustzijn is de ruimte waarin alles zich afspeelt. Bewustzijn heeft geen oordeel. Iedereen heeft het in zich, in dezelfde mate. Hiermee is het een principe wat voor iedereen geldt, zoals de zwaartekracht.
Vanaf de aarde lijkt het alsof de zon opkomt en weer ondergaat. Je ogen zien dit, dus dat lijkt de waarheid. Je kan rationeel weten dat de aarde om de zon draait en de zon helemaal niets hoeft te doen om ‘op te komen en onder te gaan’. Dit wil niet zeggen dat je ervaring anders wordt. Je ziet nog steeds de zon opkomen en ondergaan vanuit jouw perspectief. Het is alleen enkel een ervaring in het moment, geen waarheid waar je consequenties aan zou moeten verbinden. Dit is hoe je ook naar jezelf kunt gaan kijken.
Bewustzijn brengt gedachten tot leven en alle daarbij horende emoties. Hierin maakt het geen onderscheid of de situatie waaraan je denkt echt is of alleen in je gedachten zich afspeelt. Hierdoor kun je bijvoorbeeld je bang voelen voor iets wat er niet is. De lichamelijke reactie is hetzelfde, of je nou echt op dat podium staat en er 100 mensen naar je kijken of er alleen maar volop aan denkt. Bewustzijn vertaalt alleen het denken in dat moment tot een ervaring, het heeft er geen oordeel over.
Stel je voor dat je een enge film kijkt in de bioscoop. De spanning stijgt, de muziek wordt dreigend. Je voelt je hartslag in je keel, krijgt een droge mond, krijgt rillingen over je rug en je houdt je adem in. Je durft bijna niet te kijken… Bij een enge film voel je je bang, bij een comedy moet je lachen, bij een romantische film krijg je vlinders in je buik en bij een drama voel je je verdrietig. Zo werkt het ook met onze gedachten. Onze gedachten worden als een film geprojecteerd op het scherm van ons bewustzijn en we ervaren de emotie die daarbij hoort van onze kruin tot onze tenen.
Je zit in de enge film en de ontknoping nadert… Op dat moment gaat er een mobieltje af naast je. Je bent weer terug in de bioscoop en gaat niet meer op in de film. Als je naar achter kijkt zie je de projector en wordt je je weer bewust waardoor de beelden op het scherm komen. De film die je ziet is nog hetzelfde, de ervaring is alleen ineens totaal anders. We zijn in staat volledig op te gaan in de inhoud. Bij een film is dit wat je wilt doen, het gaat juist om deze ervaring. Dat mobieltje is dan ook storend. Waarom zou je nog een film kijken als je je constant bewust bent van het feit dat het uit een projector komt? Maar andersom, kan het bewust zijn van het geheel, van de stabiele vorm, wel veel vertrouwen geven. Wat er ook op het scherm geprojecteerd wordt, verandert de bioscoopzaal en jou niet. Jouw ervaring in de bioscoop is altijd tijdelijk.
Zo is het ook met alles wat je buiten de bioscoop ervaart. Gedachten hebben oneindig veel mogelijkheden in zich om al het mogelijke te ervaren. Dat is ook compleet de bedoeling. Dat maakt het mens zijn ook zo leuk! De vorm waarin dit gebeurt ligt net als in de bioscoop vast. Bewustzijn is onveranderlijk stabiel en raakt nooit beschadigd door wat erdoor ervaren wordt in de vorm van gedachten, emoties en gedragingen. Kortom alles wat jij bent (zonder de veranderende inhoud) is altijd heel en stabiel. Hooguit zitten we zo in de inhoud van onze gedachten, dat we dit ‘uit het oog’ verliezen. Het opnieuw bewust worden daarvan kan dan hetzelfde effect hebben als dat rinkelende mobieltje in de bioscoop. Alleen is het een inzicht en niet een storende factor. Je bent weer in het moment, de emoties verliezen hun kracht en je overziet vorm en inhoud weer als geheel.